تحقق اهداف دیرینه وزارت نفت در سایه دیپلماسی انرژی دولت سیزدهم
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۳۶۴۵۸
شبکه اطلاع‌رسانی نفت و انرژی (شانا) به مناسبت فرا رسیدن دومین سالروز انتخاب دولت سیزدهم از سوی ملت ایران به برسی کارنامه وزارت نفت این دولت در حوزه دیپلماسی انرژی پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.
به گزارش شانا، تحول و تحرک در حوزه دیپلماسی انرژی همسو با نگاه دولت سیزدهم بر توسعه روابط و احیای دیپلماسی سیاسی چه با کشورهای منطقه و چه سرزمین‌های دور ایجاد شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
توسعه این روابط ابتدا با نگاه به کشورهای همسایه رنگ و بوی دیگری گرفت و احیای روابط با کشورهایی همچون ترکمنستان، آذربایجان، عراق و کشورهای حوزه خلیج‌فارس در دستور کار وزارت نفت واقع شد. بعد از آن بود که وزارت نفت سایه دیپلماسی خود را بر کشورهای دور از جمله چین، روسیه و کشورهای آمریکای لاتین پهن کرد.
نتیجه این دیپلماسی به‌سرعت در حوزه اقتصادی کشور تأثیرگذار بود، به‌گونه‌ای که سال ۱۴۰۰ برای نخستین بار رکورد صادرات نفت از سال ۱۳۹۷ یعنی زمانی که دور جدید تحریم‌های ظالمانه علیه ایران رقم خورد، شکسته شد و صادرات نفت به دو برابر افزایش یافت. سوآپ گازی بین ترکمنستان، ایران و آذربایجان که برای دوره طولانی متوقف بود، از سر گرفته شد و صادرات گاز نیز با جهشی بی‌سابقه ۲۲ درصد افزایش یافت.
تحقق سوآپ گاز جدا از منافع راهبردی و اقتصادی برای کشور، امنیت تأمین گاز در شرق ایران را برقرار کرد. در کنار این موضوع، آرزوی دیرینه صنعت نفت برای ایجاد پالایشگاه در خارج از کشور با شعار «پالایشگاه‌های فراسرزمینی» محقق شد و این موضوع در کنار خود صدور خدمات فنی و مهندسی را دربر داشت.
وزارت نفت دولت مردمی سیزدهم همچنین با رایزنی‌های دیپلماتیک موفق شد بخش عمده‌ای از مطالبات وزارت نفت را محقق و درآمدهای نفتی خود را به‌روز کند و این‌گونه جان تازه‌ای در رگ‌های اقتصاد کشور دمیده شد.
روسیه گام بلند وزارت نفت در احیای دیپلماسی انرژی
روسیه را می‌توان ایستگاه اول دیپلماسی انرژی وزارت نفت دولت سیزدهم برشمرد. رابطه دو کشور پس از انتخاب سیدابراهیم رئیسی، به‌عنوان رئیس‌جمهور ایران شتاب بی‌سابقه‌ای گرفت. با سفر وی به روسیه و امضای تفاهم‌نامه ۴۰ میلیارد دلاری شرکت ملی نفت ایران و گازپروم در اواخر تیرماه ۱۴۰۱ این روند شتاب بیشتری گرفت، درواقع در سفر رئیس‌جمهوری در دی‌ماه ۱۴۰، بستر امضای قراردادها و تفاهم‌نامه‌ها برای توسعه میدان‌های نفت و گاز ایران و تدوین نقشه راه انتقال فناوری مهیا شد و وزارت نفت با استفاده از فضای ایجادشده، به توسعه این مسیر پرداخت.
البته این همکاری‌ها بعدها به حوزه پتروشیمی به‌منظور تبادل دانش فنی و همکاری‌های دانش‌بنیان در حوزه تجهیزات صنایع پتروشیمی تسری یافت و کریدور شمال به‌جنوب برای دسترسی راحت‌تر و سریع‌تر به بازارها نیز از همین رفت‌وآمدها کلید خورد.
تقویت روابط ایران و روسیه، همگرایی دو کشور را در تصمیم‌سازی در جلسات اوپک‌پلاس بیشتر و جایگاه کشور را در نشست‌های سازمان کشورهای صادرکننده نفت و متحدان تقویت کرد، البته تقویت روابط با سازمان کشورهای صادرکننده نفت و متحدان به روسیه محدود نشد و مسیر دیپلماسی روابط دوستانه ایران و متحدان را بیش‌ازپیش تقویت کرد.
تحقق تعهدهای بودجه‌ای با افزایش وصول درآمدهای صادرات
همین هفته بود که حیان عبدالغنی، وزیر نفت عراق اعلام کرد که بدهی‌های برق و گاز این کشور به ایران به‌طور کامل پرداخت شده است. همین موضوع نشان‌دهنده مسیر صحیح دیپلماسی وزارت نفت دولت سیزدهم بود؛ بدهی‌هایی که طی سال‌ها انباشته شده بود و مسیری برای تحقق آن پیدا نمی‌شد، در دولت سیزدهم محقق شدند که البته محدود به عراق نمی‌شود و جهش صادرات و افزایش وصول درآمدهای حاصل از آن در وزارت نفت محقق شده است و به گفته جواد اوجی، وزیر نفت، حالا درآمدها به‌روز دریافت می‌شود.
به‌گونه‌ای که در سه ماهه پاییز سال ۱۴۰۱، نسبت به مدت مشابه سال قبل از آن به اذعان رئیس کل بانک مرکزی رتبه اول رشد اقتصادی به نفت اختصاص یافت و ایران همچنین به رکورد صادرات نفت‌خام، گاز، میعانات گازی، فرآورده‌های نفتی و محصولات پتروشیمی از سال ۱۳۹۷ تاکنون دست یافت.
بر این اساس وصول درآمدهای حاصل از صادرات نفت‌خام، میعانات گازی، گاز طبیعی و محصولات پتروشیمی ۴۰ درصد افزایش داشت و این در حالی است که حجم صادرات گاز طبیعی کشور نیز افزایش ۲۲ درصدی را تجربه کرد.
وزارت نفت دولت سیزدهم که توسعه همکاری‌ها با کشورهای همسو و همسایه را از ابتدا در دستور کار داشت، ارتقای روابط بین‌المللی در حوزه نفت و گاز با استفاده از ظرفیت سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای و توسعه صادرات گاز طبیعی، فرآورده‌های نفت و محصولات پتروشیمیایی و سرانجام تبدیل ایران به مرکز مبادلات و خدمات انرژی را همواره در چشم‌انداز خود برای توسعه دیپلماسی فعال و متوازن انرژی دنبال می‌کرد.
تأمین امنیت انرژی شرق کشور با احیای رابطه با ترکمنستان
احیای روابط با ترکمنستان برای تأمین امنیت گازی کشور بسیار حیاتی بود. افت فشار گاز و احتمال ناترازی آن همواره در فصل سرد سال گریبانگیر کشور است. با وجود همه برنامه‌های توسعه‌ای و افزایش هر ساله تولید گاز، به‌دلیل افزایش بی‌رویه مصرف انرژی در کشور، این تهدید همیشه وجود داشته است. قطع رابطه گازی با کشور ترکمنستان موضوعی بود که تأمین گاز به‌ویژه در شرق کشور را در گردنه‌های سخت زمستان با دشواری همراه می‌ساخت. این موضوع جواد اوجی را بر آن داشت تا در نخستین روزهای کاری خود در صدر وزارت نفت، عازم ترکمنستان شود و برای احیای رابطه دیرینه گازی ایران و ترکمنستان کمر همت ببندد. سرانجام این تدبیر بلند وی بود که منجر شد عملیات سوآپ بین ترکمنستان، ایران و آذربایجان در حاشیه پانزدهمین نشست سران سازمان همکاری اقتصادی (اکو) احیا شود و از ۱۱ دی‌ماه سال ۱۴۰۱ نیز عملیاتی شد و در روزهای سرد زمستان ۱۴۰۱ تأمین گاز به‌ویژه در شرق کشور تسهیل شد.
بر اساس قرارداد اولیه سوآپ بنا شد ایران سالانه یک میلیارد و ۵۰۰ تا ۲ میلیارد مترمکعب گاز (روزانه ۵ میلیون مترمکعب) از ترکمنستان تحویل بگیرد و به‌ازای آن گاز به آذربایجان تحویل دهد. با این حال کمی بعد با رایزنی‌های ایران و آذربایجان بنا شد این میزان دو برابر شود و تا روزانه ۱۰ میلیون مترمکعب گاز با عملیات سوآپ از ترکمنستان به‌واسطه ایران تحویل آذربایجان شود.
تثبیت و تقویت جایگاه صنعت نفت در آمریکای لاتین
ورود ایران به صنعت نفت کشورهای آمریکای لاتین با صادرات بنزین در بحبوحه ناترازی شدید بنزین در کشور تحت تحریم ونزوئلا رقم خورد. درست زمانی که تحریم‌ها این کشور را در تنگنا قرار داده بود، ایران برای تأمین سوخت این یار دیرینه گام پیش نهاد و بعد با شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در طرح‌های پالایشی پیش رفت و آرام آرام جای ایران در صنعت نفت کشورهای آمریکای لاتین تثبیت شد.
این دوره مقارن بود با زمانی که بیشتر پروژه‌های صنعت نفت در کشورهای آمریکای لاتین از سوی شرکت‌های آمریکایی و اروپایی نیمه‌کاره رها شده بود و بر این اساس صدور خدمات فنی و مهندسی برای توسعه آنها از ابتدای دولت سیزدهم در دستور کار قرار گرفت.
در نخستین سفر وزیر نفت به سه کشور ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه تفاهم‌نامه‌ها و قراردادهایی به امضا رسید که برای توسعه آنها از ظرفیت خود وزارت نفت و بخشی از ظرفیت بخش خصوصی شامل پیمانکاران و سازندگان توانمند کشور استفاده شد.
اوجی در جمع‌بندی رویدادهایی که در جریان این سفر محقق شد، تصریح کرد: صادرات نفت‌خام و میعانات گازی، فرآورده‌های نفتی و محصولات پتروشیمی پیش از این سفر محقق شده بود و نتایج آن را دیدیم، اما در گام دوم ما به عرصه توسعه ظرفیت پالایشگاه‌های منطقه وارد شدیم و با افزایش ظرفیت پالایشی برای جلوگیری از خام‌فروشی نفت‌خام و میعانات گازی اقدام کردیم که همه اینها در موازات با توسعه میدان‌های نفتی و گازی در دریا و خشکی کشورهای آمریکای لاتین پیش می‌رود که تفاهم‌نامه‌های خوبی برای آنها امضا کردیم.
در نهایت امضای هشت قرارداد و تفاهم‌نامه با سه کشور آمریکای لاتین در بخش‌های توسعه و تولید در میدان‌های نفت و گاز، ارتقا و نوسازی پالایشگاه‌ها و بهره‌گیری از ظرفیت‌های پالایشگاهی، آموزش نیروی انسانی و کارشناسی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، صدور خدمات فنی مهندسی و انتقال فناوری و توسعه بازارهای صادراتی نفت خام، میعانات گازی و فرآورده‌های نفتی دستاورد این سفر وزیر نفت و هیئت همراه به سه کشور آمریکا لاتین بوده است.
عملیاتی شدن قرارداد با این کشورها در زمینه احیای ظرفیت پالایشی آنها افزون بر افزایش پایدار صادرات نفت‌خام و میعانات گازی، جلوگیری از خام‌فروشی، ایجاد ارزش افزوده و دریافت فرآورده‌های نفتی رؤیای ۴۰ ساله پالایش نفت فراسرزمینی را به واقعیت تبدیل کرد و با این کار می‌توان بازار صادرات فرآورده‌های نفتی حوزه آمریکای لاتین و دریای کارائیب در همسایگی ایالات متحده آمریکا را در دست گرفت.
البته در سفر دوم که به‌همراه سیدابراهیم رئیسی و هیئتی بلندپایه از دولت به کشورهای لاتین در خردادماه ۱۴۰۲ انجام شد، سطح همکاری‌های وزارت نفت با کشورهای منطقه آمریکای لاتین به طرز چشمگیری توسعه یافت. به‌طور خلاصه در این سفر با رایزنی‌های دیپلماتیک انجام‌شده، سه پروژه عظیم در این منطقه رقم خورد.
بازسازی و نوسازی پایانه صادراتی نفت خوزه ونزوئلا به‌صورت قرارداد ای‌پی‌سی به شرکت پتروپارس سپرده شد. بازسازی و نوسازی مجتمع تولید آمونیاک در کشور ونزوئلا به دست شرکت‌های ایرانی دیگر قرارداد محقق شده در این سفر بود و در نهایت شرکت دانش‌بنیان ایرانی تجهیز پنج ایستگاه تقویت فشار گاز در کشور ونزوئلا را به‌عهده گرفت.
در نتیجه این دیپلماسی انرژی در آمریکای لاتین مبادلات نفتی ایران و ونزوئلا طی ۲۰ ماه به ۴ میلیارد دلار رسید و با سدشکنی‌های وزارت نفت مسیر ورود شرکت‌های بخش خصوصی ایران به صنعت نفت کشورهای لاتین هموار شد و فرصت بین‌المللی شدن آنها را فراهم کرد.
دامنه فعالیت‌هایی که در نتیجه دیپلماسی قدرتمند انرژی ایران شکل گرفت محدود به موارد تشریح‌شده نمی‌شود. توسعه همکاری با عمان در زمینه صدور خدمات فنی - مهندسی، همچنین تشکیل کارگروه مشترک برای توسعه میدان هنگام، راه‌اندازی دفتر نمایندگی وزارت نفت در کشورهای همسایه از جمله عراق و ایجاد کارگروه مشترک با آنها، افزایش تجارت فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی، تهاتر گاز با برق، صدور نخستین محموله کاتالیست ایرانی به روسیه را می‌توان از نتایج این دیپلماسی فعال برشمرد.
منبع: شانا
کلیدواژه: ایران و ونزوئلا ایران و روسیه ایران و عراق دیپلماسی انرژی دیپلماسی دولت سیزدهم وزارت نفت سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری جواد اوجی وزیر نفت کشورهای آمریکای لاتین محصولات پتروشیمی فرآورده های نفتی فرآورده های نفت دیپلماسی انرژی صدور خدمات فنی وزارت نفت دولت صادرات نفت خام میعانات گازی دولت سیزدهم تفاهم نامه برای توسعه همکاری ها صنعت نفت وزیر نفت نامه ها محقق شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.shana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۳۶۴۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشورها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی می‌توانند آنها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آنها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آنها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.
۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند